Ήθελα να 'μουνα μικρό παιδάκι ξανά Νεράιδά μου...Πόσο θα το 'θελα! Πονάω...Να φωνάξω "Γιαγιάαα έλα να σ' αγκαλιάσω, είδα εφιάλτη" και να 'ναι όλα όπως πριν. Αυτή η ζεστή αγκαλιά της γιαγιάκας μου έδιωχνε το κακό μακριά..κι εγώ ηρεμούσα. Χαμογελούσα γιατί ήξερα ότι η γιαγιά μου δε θ' αφήσει κανένα να με πειράξει και τίποτα να με στενοχωρήσει.Πονάω...
"Γιαγιά έλα να μ΄αγκαλιάσεις ξανά". Πόσο χρειάζομαι αυτά τα ζεστά χέρια..Πιο πολύ από ποτέ,ίσως...Πονάω...
Όσο εγώ κανένας..αυτό να θυμάσαι ό,τι κι αν γίνει και να προσέχεις μικρό μου ανθρωπάκι όταν εγώ δεν θα μπορώ πια να σε προσέχω...
Αν αγαπάς κάτι άσε το να φύγει κι αν σ' αγαπάει κι αυτό θα γυρίσει πίσω σε σένα. Αυτό σκέφτομαι κι αυτό είναι που με κρατάει μακριά σου. Θέλω να σου φωνάξω αυτές τις δυο λέξεις που χρόνια τώρα προφέρονται από αμέτρητα στόματα σε όλες τις γλώσσες και προκαλούν το χαμόγελο ή το δάκρυ...Πονάω... "Πόση δύναμη μπορεί να 'χουν δυο λεξούλες! Μέχρι και τον πιο πελώριο γίγαντα του κόσμου μπορούν να τον λυγίσουν!Ε γιαγιά;;;"
Να κοιμηθούμε αγκαλιά, να μπερδευτούν τα όνειρά μας, για μια ολόκληρη ζωή να είναι η βραδιά δικιά μας..σιγοψιθυρίζω και η ψυχή μου ραγίζει ακούγοντάς με..Θέλω μόνο να είσαι καλά..Να προσέχεις...Πονάω...μα δεν έχει πια νόημα. Πότε είχε άλλωστε;;
Θέλω τόσα να σου πω..Θέλω τόσα να πω σε μένα..Μα στέρεψε ο λόγος μου. "Πόσο περίεργη γιαγιά είναι η ζωή Μια αγκαλιά και νικάει το φόβο. Δε χρειάζεται τίποτα να πεις! Μόνο μια αγκαλιά!!" Μου λείπει η δική σου μικρό μου ανθρωπάκι...
Νεράιδά μου άκουσε την ευχή μου....
Γιαγιά μου αγκάλιασέ με και διώξε μακριά τον πόνο....
Κι όμως εγώ επιμένω.....Σ' αγαπώ πιο πολύ........
