Ένας χρόνος μετά, ακριβώς ένας χρόνος. Κι όμως είμαι χειρότερα. Αχ, ας μην τέλειωνε ποτέ αυτός ο χρόνος. Οι τελευταίοι μήνες ήταν οι καλύτεροι απ' τη ζωή μου. Δεν ξέρω για πόσο θα ζήσω κι ούτε με νοιάζει. Εκείνο που με νοιάζει είναι το τί θα ζήσω. Και ξέρω πως μακριά του δεν έχω τη θέληση να ζήσω τίποτα.Πίστευα πως θα ήμουν η πιο ευτυχισμένη γυναίκα στον κόσμο αν το νέο έτος με έβρισκε μαζί του...Κι όμως...Τί κρίμα που η ευχή μας δε έπιασε..Προσευχηθήκαμε μάλλον σε λάθος αστεράκι...Ούτε η καινούργια χρονιά δεν πρόλαβε να μας βρει μαζί.
Είμαι τόσο μα τόσο θλιμμένη. Σ' αγαπάω. Γιατί δεν μ' ακούς πια; Τα δάκρυα παραπονιούνται. Κάνει κρύο. Πιο κρύο μέσα απ' ότι έξω. Μικρό μου αγγελάκι, ελπίζω μόνο να με σκέφτεσαι όπως κι εγώ..δε σε ξεχνώ..Είσαι αυθόρμητο κι αληθινό και σου αξίζει το καλύτερο. Δε θέλω να σε φυλακίσω. Η καρδούλα σου ξέρει. Αν αυτή κουράστηκε να μ' αγαπά, θα μαζέψω την αγάπη μου και θα φύγω. Δεν ξέρω προς τα που. Απλά θα φύγω...
Προσεύχομαι...Ακόμη προσεύχομαι με όλη μου τη δύναμη και ελπίζω ότι η μαγεία δε χάθηκε και ότι ίσως ο καινούργιος χρόνος φέρει το ραβδάκι που θα εξαφανίσει όλες τις μαύρες εικόνες. 'Ολα τα κακά που μας κρατάνε μακριά...Σ' αγαπάω μ' όλη μου την ψυχή. Εύχομαι μόνο το "σ' αγαπώ" μας να 'ναι αληθινό και να 'ναι για πάντα......
